Met Luuk Verpaalen (68) verliest Groningen een theaterdier en een aanstekelijke levenskunstenaar

Groningen is opnieuw een theaterrecensent van naam verloren. Luuk Verpaalen overleed zondagmorgen in het Groningse Martiniziekenhuis. Hij was daar tien dagen geleden heengebracht, getroffen door een hartaanval en een herseninfarct. Verpaalen werd 68 jaar oud.

Evenals de afgelopen zomer overleden Jacques d’Ancona had Verpaalen een verleden als recensent en verhalenmaker voor deze krant. Althans, bij de voorloper Nieuwsblad van het Noorden , met als verschil dat Verpaalen nooit in vaste dienst is geweest en altijd freelancer is gebleven. Tot aan de dag dat de lichamelijke misère hem overviel, was hij nog altijd medewerker van De Theaterkrant , het online-medium waarvoor hij talloze recensies schreef. ,,Het liefst niet zulke lange als de rest ze levert”, zei hij daarover vorig jaar in de foyer van de Groningse schouwburg, na een voorstelling.

Verpaalen verdiepte zich steevast in het jonge talent dat in Groningen en Drenthe ontlook. Hij ging net zo lief naar voorstellingen van De Noorderlingen in Groningen en Garage TDI in Assen als naar die van de grote gezelschappen en schreef er altijd bevlogen over. Zijn artikelen zaten van boven tot onder helder in elkaar, verpakt in een uitstekende stijl, vaak na een stoeipartij met de deadline die hij ook wel eens verloor. De liefde voor theater ging verder dan alleen recenseren. Hij speelde bij Theater te Water, heeft zelf voorstellingen geregisseerd en was een tijdje artistiek leider van Eloquentia, de toneelpoot van het Praedinius Gymnasium in Groningen. Later schreef hij ook interviews voor het ‘programmablad’ van de Stadsschouwburg, later SPOT.

Een vrijbuiter die interesse had in alles

Dat hij als journalist nooit in vaste dienst trad, paste precies bij vrijbuiter Verpaalen, ontwapenend en vrijwel altijd goed gehumeurd als hij was. Hij was misschien niet van alle, maar wel van veel markten thuis. Hij schreef net zo makkelijk over muziek als over toneel, met ook dan veel kennis. Daarnaast volgde hij het voetbal op de voet, haast letterlijk van hier tot Tokio, zoals hij eigenlijk van alles in de wereld wilde weten hoe ‘t in elkaar stak. Dus las hij ook alles wat voorhanden was.

Film dan? Reken maar. Legendarisch was de Groninger Filmquiz die hij een aantal jaren presenteerde in het Grand Theatre. Daartoe benaderde hij bekende en minder bekende acteurs en actrices, die hij met behulp van een professioneel team scènes uit internationale films liet naspelen op stadslocaties, in een Groningse vertaling. Aan de hand van die fragmenten bouwde Verpaalen een set quizvragen op. Eerder produceerde hij voor de wijkkrant De Oosterpoorter cryptogrammen. Hij loste zulke taalpuzzels net zo graag zelf op en had Dr. Denkers fameuze kerstpuzzel in deze krant meestal al af als anderen er nog aan moesten beginnen.

Uitbater van De Souffleur naast de schouwburg

Na zijn middelbareschooltijd in Zwolle leidde de aftrap van zijn kleurrijke bestaan naar het gekraakte bolwerk Oude RKZ aan de Hereweg, waar hij in menig kamer een graag geziene gast was. Later zou hij dan juist weer een graag geziene gastheer worden, toen hij het Schouwburgcafé naast de Stadsschouwburg in Groningen als uitbater omtoverde in De Souffleur.

Het ging er direct bruisen. Er waren optredens en zowel theatergezelschappen als schouwburgbezoekers kwamen gretig nazitten. Zijn betrokkenheid bij theatertalent vertaalde zich in steun: hij hielp de toen nog jonge Dragan Bakema aan een baantje achter zijn bar. Na zijn vertrek in 2008 bleef de theaterwereld komen onder de nieuwe eigenaren. In De Souffleur presenteerde hij voor lokale omroep OOG de talkshow Volledige Vergunning .

Want zo ging het bij Luuk Verpaalen, van het een kwam het ander. Hij had lange tijd geen vaste woning en ging rond als een soort Carex-hopper, tot aan een leegstaande school in Winschoten toe. Altijd monter, want het kwam toch wel weer goed, was zijn instelling. De baan die hij tot aan het einde toe had, paste hem als een jas: die van postbode in de stad.

Een tekenende anekdote

Een anekdote die zijn onbevangenheid, creativiteit en lol in het leven tekende was die van zijn bezoek aan Oerol, van een jaar of vijf geleden. Hij wilde per se voor De Theaterkrant naar Terschelling om recensies te schrijven op het festival. Dat mocht, maar dan moest hij wel zelf een onderkomen regelen én betalen. De vergoeding gold alleen zijn artikelen.

Op het allerlaatste moment slaagde Verpaalen erin voor een kleine week een stacaravan te huren op het eiland, voor driehonderd euro. Dat geld had hij niet. Dus kwam hij op zijn Verpaalens met een niet geheel legaal handigheidje. Hij deelde de caravan op in vier compartimenten en zette deze op AirBNB, voor 35 euro per nacht per deel. Na drie dagen kwam Verpaalen juichend het terras oplopen van café De Rustende Jager in Formerum. ,,Vanaf nu: winst!”, riep hij, om vervolgens gul bier uit te delen. Precies zoals hij was, als levensgenieter, nemen en geven.

Luuk Verpaalen laat een zoon Dion achter die hij kreeg met zijn vriendin Wil Hekkers, die ervoor al een dochter had, Charley.

Bron : Dagblad van het Noorden, 19 januari 2025. Foto : Familie